Logo
  • प्रमुख समाचार
  • समाचार
  • अर्थ
  • मनोरञ्जन
  • विचार
  • अन्तरबार्ता
  • लेख
  • स्वास्थ चर्चा
  • सुचना प्रविधि
  • नीति तथा कार्यक्रम
  • पुस्तक समिक्ष्या
  • मनको चौतारी
  • राजनीति
  • राशिफल
  • समसामहिक
  • सम्पादकीय
  • साताको कविता
  • साहित्य
© २०७९ प्रभातफेरी अनलाइन Designed by: GOJI Solution
Logo
२०८० आश्विन १७, बुधबार
आजको ई-पेपर
  • गृहपृष्ट
  • प्रमुख समाचार
  • समाचार
  • अर्थ
  • मनोरञ्जन
  • विचार
  • अन्तरबार्ता
  • लेख
  • स्वास्थ चर्चा
  • सूचना प्रविधि
  • नीति तथा कार्यक्रम
  • खोज

खोजी गर्नुहोस

छनोट

यहाँ खालि कोठा भित्र प्रीतिमा लेखेको अक्षर लगाउनुहोस् |

प्रीतिबाट युनिकोडमा कन्भर्ट गरेको

  • युनिकोड
  • स्थानीय

काठमाडौं र तराई जोड्ने चक्रपथ — २

प्रभातफेरी अनलाइन १६१९ पटक पढिएको प्रकाशित मिति: २०६९ पौष २९, आईतबार (१० साल अघि)
Post Thumbnail

रामचन्द्र हुमागाईं

तीन बर्ष अगाडि खुरकोट पुग्दा खोलैखाला आउनुपरेको सम्झना आयो । त्यहाँ अत्यन्तै सुन्दर पुल निर्माण गरिएको रहेछ । करिब दश मिनेट त्यहाँको दृश्य कैद गरैँ । ढुँगै बलौटे माटो भए पनि खेतमा धान बाला बर्सिन तयार । काठमाडौ विश्व विद्यालयका उपकुलपति डा. सुरेश राज शर्मा भन्नुहून्थ्यो, मेरो जन्मस्थान खुरकोट हो । उहाँको भनाइृ सम्झिँदै लागेँ उकालो । यतिबेला घडीले पाँच बजाईसकेको थियो । खुरकोटबाट सिन्धुलीमाडी । त्यही बास बस्ने योजना थियो । सिन्धुलीमाडी पुग्दा पौने ६ बज्यो ।

त्यो ठाउँलाई मैले पहिले नै मिनि भेडेटार राखेको थिएँ । त्यसैले पनि काठमाडौबाट निस्कने वित्तिकै त्यही बास बस्ने योजना बनाएको थिएँ । चिसोपानी, सितल मौसम, सवारी रोकेर यसो दायाँ पट्टी हेरेको त नयाँ भवनको अनुहार मै ‘लाँघाली रेष्टुराँ तथा लज’ लेखिएको देखियो । पार्किङ्ग पनि भित्रै । गाडीबाट उत्रिएर सिधैँ रिसेप्शनमा पसेँ । त्यहाँ रहेकी महिलासँग कोठा छ’ भन्ने वित्तिकै उनले आफ्ना श्रीमान्लाई बोलाइन् । उनी आउने वित्तिकै साँचोको झुत्ता बोकेर अगाडि लागेँ, म पछि पछि । उनको मिजास मलमई असाध्यै मनप¥यो । ‘सर ! यि यि कोठ खालिछन् तपाईंले रोजेर लिनोस्’ । मैले कोठा रोजेँ । तर पनि कोठाको मूल्य तोकेनन् । बरण्डामा निस्किएपछि परिचय र घर सोधे । मैले आफ्नो घरको ठेगना बताएँ । उनी मेरो अनुहार हेर्दै, ‘कहाँनेर’ भन्न पो थाले । नजिकैको स्कूल बताएँ । उनी अझै झस्किए, ‘कुन घर’ पो भन्न थाले । उनी मेरै घर नजिकै काठमाडौमा बस्दा रहेछन् । अघिल्लो दिन मात्रै फर्किएका रहेछन् । त्यसपछि झन् घनिष्ठता बढ्यो । उनको नाम सोेधेँ । तारा बहादुर थापा, उनले आफ्नो नाम बताए ।

हात मुख धोेँए, मोजा धोएँ । समस्या फोनको चार्ज सकियो । बत्ती छैन । सात बजे आउनुपर्ने बत्ती दस बज्यो । त्यतिबेला खाना खाएर सुतिसकेको थिएँ । तै तै ११ बजे निन्द्रा खुल्यो र व्याट्री चार्ज गर्ने मौका मिल्यो ।

साँझै पानी परिसकेको थियो । विहान उठ्दा कुहिरो लागेर कतै देखिएन । पैसा तिरेर हिड्ने तरखर गर्दै रिसेप्सनमा गएँ । ताराले लिएको रकम उल्लेख नगरौँ । सायद उनको र मेरो आत्मियता बढेकाले अत्यन्तै थोरै पैसा लिए । फेरी फेरी आउने बचनबद्धताका साथ बाटो लागेँ । करिब ५ कि.मी. अगाडि बढेर ओरालो शुरु भयो । अझै तल झर्दै गर्दा कुहिरो हट्यो र त्यहाँबाट सिन्धुली माडीसम्मको नागबेले सडक देख्ने वित्तिकै किनार लागेर क्यामेरामा त्यो नागबेले सडकका दृश्यहरु कैद गर्दै झरेँ । निकै तल झरेपछि बाटो हिड्दै गरेका एकजना पण्डित भेटिए । बाटोमा एउटा टाटा मोबाइल र ३ वटा २ पाँग्रे बाहेक केही भेटिएका थिएनन् । उनको नजिकै गएर तल गाउँको नाम सोधेँ, गजुरेल बस्ती सोधेँ, त्यसलाई पनि कैद गरे । सिन्धुलीमाडी पुग्दा ७ः३० भएको थियो । त्यहाँ पत्रिका पसलमा दश मिनेट खर्च गरेँ । पत्रिका पसलमा काम सकेपछि पसलेले यतै खाना खाएर जान आग्रह गरे तर एक कप चिया खाएर बाटो लागेँ । सिन्धुली माडीबाट करिब दश किमी बाटो उही २०४३ साल कै जस्तो रहेछ । त्यसपछि भोगटे पुल देखि राम्रो बाटो आयो ।

केही पर पुगेर किनार लागेर काठमाडौंमा कृष्णहरी हुमागाईंलाई सम्पर्क गरेँ । सर्लाहीमा रहेका हुमागाईं बन्धुहरुलाई भेट्नुथियो । कृष्णहरीले एकछिनपछि नम्वर उपलब्ध गराउने आश्वासन दिँदै, एक्लै हिडेकोमा सुझावमुलक गाली पनि गरे, राम्रै लाग्यो । बर्दिबासको ओरालो पुगेको मात्रैँ थिएँ फोनको घण्टी बज्यो, कृष्णहरीकै फोन रहेछ, उनले आप्mना भतिजा भानु हुमागाईंको नम्वर दिए तर उनी नारायणगढ गएका रहेछन् ।

बर्दिवासमा पुरी–तरकारी र एउटा चिसो खाएँ । त्यहाँ कार्यरत शसस्त्र प्रहरी गणका एस.पी मित्रलाई फोन गरेको त उनी काठमाडौं गएका रहेछन् । उनले व्यारेकमा जानु म कसैलाई भनिदिन्छु भन्दै थिए मनले मानेन । त्यहाँ थोरै औषधी किनेँ, त्यसपछि मेरो यात्रा पश्चिम लम्कियो । लालबन्दीमा रोकिएर तरकारी व्यापारी बनेँ । गोलभेँडाको मूल्य ५ रुपैँया केजी, भ्यान्टा ४ रुपैँया, रामतोरिया ३ रुपैँयाँ लौका २ रुपैँया कति मज्जा काठमाडौमा उल्लेखित तरकारीहरु ८० रुपैँया भन्दा तल पाइँदैन बजार उठ्ने बेला भएकाले बार्गेनिङ्ग ग¥यो भने झन् सस्तो । त्यहाँबाट उम्किएर एक्कै पटक हरिओनमा रोकिएँ । त्यहाँ भानुलाई हुमागार्इं समाजका सामाग्रीहरु खामबन्दी गरेर कार्की स्टेशनरीमा छाडिदिएँ र भानुलाई फर्किएर जाँदा लिन अनुरोध गरेँ ।

त्यहाँबाट नजिकै पर्ने बागमती नदी माथि एक्कैछिन् बसेँ, काठमाडौबाट बगेर जाने फोहोर कतै देखिएन । त्यहाँबाट सिधै चन्द्र निगाहपुरमा ब्रेक मारेँ । दिदीको घर विना सुचना पुग्दा सबैले गाली गरे । बाटोका कामहरु सक्दै जानुपर्ने भएकाले खबर नगरेको बताएपछि मात्रै माफी पाएँ । दिउँसो १ बजेको थियो । स्नान, खाना र थोरै गफगाफ पछि निन्द्रा लागेछ, दिदीले भित्र गएर सुत्न आदेश दिईन् । त्यो आदेश मेरा लागि आँखा नभएकोले आँखा प्राप्त गरेजस्तै भयो । एक्कै पटक ५ बजे मात्रै निन्द्रा खुल्यो । त्यतिबेलासम्म देवनारायण हुमागाईले म त्यहाँ पुगेको चाल पाईसकेका रहेछन् । उनी शिक्षण पेशामा रहेछन्, समय पनि मिल्यो । उनी घरमै आए ।

भोलिपल्ट विहानै ६ ः ३० बजे बन्धुहरुलाई जम्मा गर्ने र मेरो उपस्थिति हुनैपर्ने भन्दै देवनारायण निस्किए । विहान ६ ः ३० मै तोकिएको ठाउँमा पुग्दा सबै जम्मा भैसकेका रहेछन् । मलाई भान्जा प्रल्हादले लिएर गएका थिए । त्यहाँ बन्धुहरुको गुनासो सुन्नुप¥यो । झण्डै डेढ वर्ष अगाडि बनेपाको कार्यक्रमा खल्लो भएको गुनासो थियो । आफ्नो तर्फबाट माफी माग्दै झण्डै २ घण्टा बन्धुहरुसँग विताएँ । आश्विन ६ गते भेला गर्ने निधो उनीबाटै भयो र म फर्किएँ । खाना खाँदा दश बज्यो । सिधै तयार भएर गाडी स्टार्ट गरेँ । मुल सडकमा आएर तेल भरेँ । पथलैया हुँदै हेटौडा आउँदा ११ः३० भयो । त्यहाँ पनि पत्रिका पसलमा १५ मिनेट विताएँ । भिमफेदी, कुलेखानी, दक्षिण कालीको बाटो सानै भए पनि पूरै कालोपत्रे भैसकेको रहेछ तर ठाउँ ठाउँमा भारतीय सहयोग भन्ने बोर्ड देख्दा विस्तारबादको गन्ध आयो । यदि भारतले सहयोग नै गर्नुथियो भने फास्टट्रयाक बनाई दिएको भए कस्तो हुन्थ्यो । जस्तो लाग्यो । दक्षिणकाली आउन १५ कि.मी. लेखिएको ठाउँबाट तल बगिरहेको बागमतीको किनारमा खोलिएको फास्टट्रयाकको पनि फास्ट ट्रयाक हेर्दा त पहाडको घोडेटो बाटो जस्तो पो लाग्यो । आनन्दले काठमाडौ निजगढ पुग्ने सपना अपूरो छाड्दै काठमडौं उत्रिएँ । माइतीघर पुग्दा माइलमिटरमा तीन सय ५७ नम्बर निस्किएको थियो । चन्द्र निगाहपुरमा गौर तर्फको ५ किमी कटाउँदा ३२२ किमी । यसलाई मैले ‘काठमाडौ र तराई जोड्ने चक्रपथ’ नामाकरण गरेँ । कस्तो लाग्यो त ६० वर्षको उमेरमा एक्लै यात्रा ?

तपाइंलाई यो खबर पढेर कस्तो लाग्यो? मन पर्यो
मन पर्योखुशीअचम्मउत्साहितदुखीआक्रोशित
प्रतिक्रिया दिनुहोस
समाचार सम्बन्धि थप
  • जनप्रतिनिधि र कर्मचारीले दायित्व पूरा गर्ने हो भने संविधान प्रदत्त अधिकार स्थानीय तहमा कार्यान्वय हुनेमा विश्वस्त छुः अध्यक्ष लामा

    जनप्रतिनिधि र कर्मचारीले दायित्व पूरा गर्ने हो भने संविधान प्रदत्त अधिकार स्थानीय तहमा कार्यान्वय हुनेमा विश्वस्त छुः अध्यक्ष लामा

  • नमोबुद्धमा उच्च रक्तचाप नियन्त्रण अभियान

    नमोबुद्धमा उच्च रक्तचाप नियन्त्रण अभियान

  • ५९औं बाल दिवसमा बालबालिकाको प्रतिभा प्रस्फुटन

    ५९औं बाल दिवसमा बालबालिकाको प्रतिभा प्रस्फुटन

  • माओवादी कुनै पनि धर्म, संस्कृति, परम्पराको विपक्षमा छैन ः नेता कपाली

    माओवादी कुनै पनि धर्म, संस्कृति, परम्पराको विपक्षमा छैन ः नेता कपाली

  • प्रभातफेरी ई-पेपरथप

    २०८० आश्विन १० गते

    २०८० आश्विन १० गते
    थप मितिका ई-पेपरहरु यहाँ भित्र
    ताजा अपडेट
    Post Thumbnail

    टुक्का साहित्य

    टुक्का कविता

    टुक्का कविता

    आधुनिक कविताका जरा मोहन कोइराला

    आधुनिक कविताका जरा मोहन कोइराला

    Post Thumbnail

    सामाजिक सेवामा सहभागी बन

    प्रभातफेरी अनलाईन

    बनेपा नपा-५,राजदास मार्ग

    [email protected]

    ९८५११२८४५०,९८४१४२८४५०

    प्रा.फम द. नं.: ९६७९/०७६/०७७

    सूचना विभाग दर्ता नं.: ८२०/०७४-७५

    हाम्रो टीम

    संचालक : प्रल्हाद शर्मा हुमागाईं
    सम्पर्क: ९८५११२८४५०
    सम्पादक : राज्यलक्ष्मी श्रेष्ठ
    सम्पर्क: ९८४१४२९९६५
    समाचारदाता : बिपशना शाक्य
    सम्पर्क: ९८४३७२९१७५

    साईट मेनु

    • सम्पादकीय
    • फुर्सदमा
    • हाम्रो बारे
    • ई-पेपर
    • स्थानीय
    • समाचार
    • लेख
    • साहित्य
    • विचार
    • साताको कविता
    • प्राईभेसी पोलिसी
    • शर्त तथा नियमहरु
    © २०७९ प्रभातफेरी अनलाइन Designed by: GOJI Solution
    0