शैक्षिक क्षेत्रलाई विधिमा जोड्ने प्रयत्न गर

कोभिड–१९ का कारण विश्वकै शैक्षिक अवस्थामा उथलपुथल हुन पुगेको तथ्य विभिन्न माध्यमबाट सुन्न पाइएको छ । जसको प्रभाव नेपालको शैक्षिक क्षेत्रमा पनि परेको छ । त्यति मात्र होइन यसले नेपालको शैक्षिक क्षेत्रलाई दीर्घकालिन असर छोड्ने निश्चित छ ।
यो संवेदनशील अवस्थामा शिक्षासँग सरोकार राख्ने बौद्धिक विज्ञहरुले गम्भीर चिन्ता जाहेर गरेका छन् तर शैक्षिक क्षेत्रमा नीति निर्माणको जिम्मेवारी बहन गरेकाहरु जिम्मेवार भएको पाइएको छैन । यस किसिमको गतिविधिले यो मुलुकका भोलिका कर्णधारहरुको भविष्य अनिश्चित बन्दै छ भन्ने ठोकुवा गर्न सकिन्छ । पछिल्लो समय निजीस्तरबाट सञ्चालित शैक्षिक संस्थाका संस्थापकहरुले जुन हर्कत देखाए, त्यसले नेपालको शैक्षिक क्षेत्र कुन अवस्थामा छ भन्ने कुरा चर्चा गरिराख्नु नपर्ला । जति नै राज्यले नीति, निर्माणका कुरा गरेपनि विधिमा बाँधिन आग्रह गरेपनि लत्याउने प्रवृत्ति संस्थागत विद्यालयका सञ्चालकहरुले देखाएका छन् । जुन किसिमको प्रवृत्तिभित्र मौलाएको शिक्षाको व्यवसायले यो मुलुकमा कस्तो किसिमका शैक्षिक जनशक्ति उत्पादन होला भन्ने अड्कल गर्नसक्ने भएको छ । त्यसैले उनीहरुको आचारणका बारेमा अब बोलिराख्न नपर्ला ।
विश्व नै यो गम्भीर अवस्थामा पुगेको घडिमा संस्थागत विद्यालयका सञ्चालकहरुले देखाएको तुच्छ गतिविधिमाथि अंकुश नलगाउने हो भने नेपालको शिक्षा अब कुनै पनि मुलुकमा बिक्ला भन्ने कल्पना समेत गर्न सकिन्न । यसले बेरोजगार शैक्षिक जनशक्तिको खात लाग्ने संकेत गर्दछ । तसर्थ, यस विषयमा सरोकारवाला निकाय गम्भीर भएर सोही बमोजिमको नीति निर्माण गर्नुको विकल्प नभएको हाम्रो ठम्याई छ ।
यदि यस किसिमको गतिविधिबाट पाठ सिकेर अगाडि नबढ्ने हो भने भोलिका युवाहरु नैतिकहिन मात्र होइन, उनीहरुले सामाजिक वितण्डता ननिम्त्याउला भन्न सकिन्नँ । यो गम्भीर परिस्थितिसँग सामना गर्नसक्ने नीतिको खाँचो भएको छ । जसले उदण्डतालाई नियन्त्रणमा लिनसक्ने विधिको खाँचो महसुस गरेको छ ।