पर सरेकी प्रेमिकासँग

रसुवाली कवि
कालिका–३, रसुवा

म अनुमान मात्र गर्न सक्छु
कति सारो गरि दुख्छ होला तिम्रो पेट
सकसलाई थिचेर
कसरी पलाउँछ मुस्कानको मुल
सृष्टिको अनन्त यो क्रीयालाई
प्राकृतिक प्रक्रिया भन्न
कति छिटो चल्बलाउछन मेरो ओठहरु

म पुरुष हुंँ
तिमी महिला हौंँ
मलाई शिरमा राख्छ यो दुनियाँ
तिमीलाइ पाउको धुलो सोच्छ

म यहिनेर खोज्छु
समान्तर धर्सो
जहाँ तिमी मान्छे हौं
त्यहा अर्को मान्छे हुँ म
तिमी महिला मान्छे
म पुरुष मान्छे
होइन होइन
हामी मात्र मान्छे
स्वतन्त्र मान्छे
यहि खोजेको मैले
यसो पनि भन्दिन
तिमी फूल हौ
म बास्ना हुँ
म त चाहन्छु
हामीबिच मेटिउन सबै दुरीहरु
समिपको नयाँ परिभाषा कोरियोस

तिम्रो सेतो सुरुवालमा लागेको
त्यो थोरै रगतको टाटो छ नी
मलाई कम्युनिस्ट झण्डा जस्तो लाग्यो
निसर्त बिद्रोहको निम्ति तयार भएको

यो पवित्र दिन
तिमीसँग भएको छ जम्काभेट
जाउ हिड पर त्रिशुली किनारसम्म
बगेको नदी हेरौं
नदीका स्वतन्त्र माछाहरुलाई हेरौं
स्वतन्त्रतापुर्वक उडिरहेको चराहरुलाइ हेरौं
बनकुशुम फुलेको हेरौं

हाम्रो उडान पनि
त्यहि स्वतन्त्रतासम्म न हो
आउ प्रीया
दिलको कुनामा सजाउ प्रेमलाई ।