रात परेपछि

पुरुषोत्तम सापकोटा

रात परेपछि
उ सुस्त निस्कन्छे सुनसान गल्लीमा
खेल्छे कबड्डी गनाउने नालीसँग
र जित्छे एक पेट भात ।

रात परेपछि
उ लुकेर पिउँछ एक बोतल मदिरा
डराउँदैन आफ्नै श्रीमतीसँग
र च्वाप्प खान्छ म्वाइ देब्रे गालामा ।

रात परेपछि
उ बिर्सन्छ आमा बाबुको आशिर्वाद
सम्झन्छ श्रीमतिको रुन्चे अनुहार
र, खोज्छ ठेगाना बृद्धाश्रमको ।

रात परेपछि
उ सुटुक्क छिर्छ डान्सबारको कुनाम
समाउँछ कम्मर मुसार्छ नितम्ब
र बनाउँछ आफ्नै देश ।

रात परेपछि
उ घुटुक्क पिउँछ दुई थोपा आँसु
भुल्छ अतित,बर्तमान र भविष्य
र एक्छिन् बिर्सन्छ दुःख ।

रात परेपछि
उ लुसुक्क छिर्छ पल्लो गाउँमा
माइलो देख्छ अर्कैको घर आँगन ।

रात परेपछि
उ बच्चाहरुलाई बिना कारण पिट्छे
चिसो ओछ्यानलाई मिलाउँछे
र,आफ्नै भाग्यलाई गाली गर्छे ।

रात परेपछि
कराउँछन टोल थर्काउने गरी कूकुर
स्तब्ध हुन्छ इन्सानियत
र,सुनिदैन नैनकलाको चीत्कार ।

रात परेपछि
कालो हुन्छ सुनगाभा
एकैछिन निभ्छ आशाको दियो
र, उज्यालो हुन्छ काला मनहरुको अनुहार ।
पनौती १, हाल कलकत्ता