“प्रतिरोध”

रचना मोक्तान “यात्री”

वर्षौंदेखि !
भयानक चक्रवातसँग जुध्दै
भयानक चुनौतीसँग खेल्दै
समस्याका ज्वारभाटाहरू झेल्दै
काला–काला दिनहरूलाई
आफ्नै बलबुताले पर–पर धकेल्दै
भारी पीडामय उच्छ्वासहरू सुसेल्दै
आफ्नै सानो संसारमा
भयानक कठिनाई रुपी भूमरीका बाबजुद
हुर्काउँदै आएको हुँ मेरा सन्ततिहरू ।

जति मेरो सन्ततिहरू हुर्किए
जति मेरो सन्ततिहरू फुर्किए
त्यति नै तिमीले गाँस–गाँस बनायौ
आफ्नो भोकको भोजन बनायौ
आफ्नो शरीरको वजन बनायौ ?
मैले मेरो जातिको अस्तित्व जोगाउन
तिमीसँग लाख–लाख बिन्ती चढाएँ
लाख–लाख अनुनय–बिनय गरें
साष्टंग दण्डवत गरें
तिम्रो सेवामा हरदम–हरपल खटिएँ
तर, रोकिएन तिम्रो क्रूर ज्यादती
रोकिएन तिम्रो क्रूर अत्याचार

अन्तमा,
उल्टै मलाई नै झम्टीएर
खुनी दा¥हा, नंग्राले चिथोरेर÷कोपरेर
मेरो जातिको नै अस्तित्व नामेट पार्न
तिम्रो ठूँडभित्र घुसारीछाड्यौ
त्यसैले,
महोदय !
म पनि कम छैन
तिमी मेरो श्वास नली बन्द गर्न खोज्दैछौ
र मलाई एक दिनको चारो बनाउँदैछौ
मैले पनि
जीवनको अन्तिम तागत बटुलेर
मेरा यी बलिस्ठ हातहरूले
तिम्रो अन्ननली र श्वासनली दुबै बन्द गर्दैछु

अनि मेरो सन्ततिले
धुमधामसँग तिम्रो मृत्युत्सव मनाउनेछन
र म मरे पनि मेरो जयजयकार गर्नेछन
त्यसपछि घुम्ने छैन मेरो सन्ततिहरूको जिन्दगीमा
तिम्रो सन्तानहरूको दानवरुपी जाँतेपीङ ।