गजल

आवाज शर्मा, पोखरा

जिन्दगी केही कदम बढ्छ किनारा भेट्छ
फर्की हेर्दा कहीँ मायाँ कहीँ माया भेट्छ

फेरि झुल्किन्छ सुरज, जिउने बहाना भेट्छ
बेसहाराले स्वयम्भित्र सहारा भेट्छ

जल्नु पर्ने छ सलेदो भई अझै सायद
स्तब्ध देखिन्छ ऊ जब तेल र पाला भेट्छ

राहदानी नबनाई जीविका होस् कसरी
नीति, नेतृत्व, मुलुक हेर्छ निराशा भेट्छ

वीर–गोर्खाली बहादुर जे भनून् भन्नेले
हेर्छ ऐनामा कुनै युद्ध पिपासा भेट्छ

सूर्यमा पनि त ग्रहण लाग्छ नि कहिलेकाहीं
हिम्मतीले यही घट्नामा दिलासा भेट्छ

बृद्ध आश्रममा पुगी बाबुले छोरो सम्झ्यो
आफ्नो छायाँ कहीं पूरा कहीं आधा भेट्छ

भोकभोकै सुतेको एक सडक बालकले
स्वप्नमा स्वर्ण परी भेट्छ, खजाना भेट्छ

बाँच्नकै लागि त केबल नमरे भैहाल्यो
मुख खुलै राखे अजिङ्गरले नि खाना भेट्छ

नातिका बाल सुलभ खेलहरू हेर्दै गर्दा
बाजेले आफ्ना झझल्कोहरू ताजा भेट्छ

उड्ने औकात हुँदै हैन यसै आकासिइयो
जब पछारिन्छ तब आवाजले बाला भेट्छ ।