मलाई मेराे पनाैती प्यारो लाग्छ

सरस्वती कणेल

मेरो खुशी सँगै सँगै हाँस्ने ति वनपाखाहरू,

मेरो मुस्कान सँगै सँगै रमाउने ति दाेवाटाेहरू,

राेशी र पुण्यमाता छाल सँगै उर्लिएका लहर,

हजारौं चोटहरु सहेर पत्थर सँग ठाेकिएका,

जता ततै हरियाली छाएका मेरो सहर,

मलाई देख्यो कि मुस्काएर आत्मियता पोख्छ,

त्यसैले मलाई मेराे पनाैती प्यारो लाग्छ ।

मैले खेलेका घर अागनका धुलोहरु,

मेरो पैतालाले किचिएका ति बाटा र गोरेटाहरु,

म हिड्दा आफ्नो आँचल थापीदिन्छ,

काँढा बिझिहाल्ला कि भनी,

मेरै छेउमा अाई कानेखुसी गर्न आउँछ,

त्यसैले मलाई मेराे पनाैती प्यारो लाग्छ ।

धुलौटे र खरिले रङ्गिएको मेराे ठाउँ

मेरो शैशवावस्थाले भरिएको मेराे गाउँ

मलाई हिंड्न सिकाउने, हाँस्न र बोल्न सिकाउने

मलाई टाढैबाट बोलाउँछ

सँधै मेरो कुशलता र शुभकामना व्यक्त गर्छ

के छ हालखवर भनि सँधै मलाई सोध्दछ

त्यसैले मलाई मेराे पनाैती प्यारो लाग्छ ।